LOST   FLOWERS

VERGANE BLOEMEN

September 1914

Een jaar reeds zoekt de Wetenschap
Naar ‘t geheim der ziekte;
Een jaar reeds woedt de Vernietiging
In haar tenger lijf.

Alle blijheid is verstomd;
De angst waart rond in huis;
De stemmen fluisteren.

Vervaarlijke geluiden lopen over ‘t land;
Haat en verachting,
Een dorst naar moord en brand
Bezielen aller ogen;

De ijselijke brommers grollen ,
In de nabijheid,
Hun lied van vernieling;
Vensters en deuren rinkelen;
Aan den horizon kraait de roode haan.

Een heftig, benauwlijk sidderen in de oogen;
Een pijnlijke zenuwtrek om de lippen;
Een laatste snik...

Stom van deernis, staart hij, eene wijl;
Een vloed van tranen rolt langs zijn wangen;

Voor de laatste maal drukken
Zijn bevende handen de lieve vingers
En zoenen zijn lippen,
In een langen kus vol piëteit,
Het blanke voorhoofd....

Karl Vrijman

1911

Wanneer we nevens mekaar zijn gezeten
En de zoetheid van uw bijzijn
Me stil-droomerig maakt...,

Dan denk ik soms hoe we staan
Voor den ingang van een nieuw leven,
Waar de hemel ons tegenlacht
Met duizenden pinkelende sterrenoogen...,

Februari 1912-1913

Mijn kleine, lieve Vrouw...,
Je dartelt en je joelt
In de armen, op de beenen,
In de schoot van uw moeden man,

Leuk-lachend dat hij les moet nemen
In het kundig opleiden van .... kinderen

…Heerlijke, zingende lente,
Wanneer de jeugd en de liefde
Onze zielen bestormt met zoet geweld;

...Tot ik U in de armen drukken moet,
Uw oogen kussen,
Uw warme lippen
Uwen blanken hals....

Ook over mij gieten uw zonneoogen
Milde stralen van geluk
En van … Zalige hoop